de twee manetjes

de twee manetjes zaaten aan de kant van de rivier het eerste manetje zong: "in de maanenschijn" en het tweede manetje zong de rest. twee minuten laater zij het tweede manetje: "ik heb er genoeg van" en de eerste zij toen: "nou dan zing je toch niet" "oke, dan ga ik zwemen" "priema, dan zing ik wel" "nou die geke koe is soms wel raar" en door het heelen bos kon je de prachteche muziek hooren: in de maanenschijn in de maanenschijn klom ik op een trapetje naar het raam kozijn en je waagt het niet en je waagt het niet zo doet de vogel en zo doet de vis zo doet de duizentpoot die schoenenpoetser is en dat is een en dat is twee en dat is dike dike dike tante kee en dat recht en dat krom en zo draaien wij het wieletje nog eens om rom bom. en het gezang ging wel meer dan zes keer door het bos.